Leef anders dan anders!

De Latijnse naam van eeuwig moes is Brassica Oleracea var. Acephala. Brassica Oleracea is de naam van vele koolsoorten. Acephala betekent ongebonden wat slaat op de koolbladeren die los van mekaar groeien. Eeuwige moes heeft enkele bijnamen: splijtkool, splijtmoes, stekkool, oudewijvenkool, duizendkop en armeluisgroente. Eeuwig moes werd hoogstwaarschijnlijk al door de Romeinen gegeten. Het behoort tot de oudste koolsoorten op aarde. Eeuwig moes is net als andere koolsoorten zeer gezond. Het helpt mee aan de botopbouw doordat er allerlei mineralen en vitaminen in zitten en het is een goede groente voor een sterk immuunsysteem. De vele namen die eeuwig moes heeft zijn een indicaties dat de plant lang tot de Belgische & Nederlandse cultuur heeft behoort. Thans behoort het tot de ´vergeten groente´ maar de eeuwig moes is weer aan een comeback bezig. Je ziet hem steeds vaker in de moestuin, het is een erg gezond, je kunt hem het hele jaar door oogsten. Gebruik: Eeuwig moes...

De Japanse sierkwee (Chaenomeles), ook wel dwergkwee of kweeappel genoemd, is niet alleen in vele tuinen aanwezig, maar ook vaak in het openbaar groen. Daar zijn goede redenen voor: de struik groeit op alle gronden (ook al is een humeuze zandgrond het beste), in zon of halfschaduw, hoeft niet ingewikkeld gesnoeid te worden en heeft een opvallende, rijke bloei vroeg in het jaar - maart/april. In de herfst komen er ook nog eens lekker geurende eetbare vruchten op. Het betreft hier een ander geslacht dan de “echte” kweepeer (Cydonia oblonga), maar de vruchten van deze twee heesters lijken veel op elkaar. De vruchten van de sierkwee zijn een stuk kleiner, maar net zoals bij de echte Kweeperen behoren net als veel andere eetbare vruchten zoals aardbei, peer en appel tot de rozenfamilie. Deze zeldzame cultivar uit Japan stamt uit het Edo tijdperk (1603-1868) en is geliefd voor bonsai vanwege zijn opzichtige bloei en onregelmatige groei. In zijn natuurlijke vorm is het een bladverli...

Duingebieden van Noord-Oost Europa alsook op steile kiezelgronden in de Alpen en in de mediterrane kustgebieden. Oorspronkelijk komt de Duindoorn uit Centraal Azië en verbreide zich via land- en zeeweg naar onze streken. De struik komt massaal in het wild voor in China, Mongolië en een deel van Tibet en India, bovendien zijn hier uitgestrekte plantages te vinden. Een gordel van Duindoornstruiken strekt zich van Centraal Azie over Scandinavië tot aan de Noord- en Oostzeekusten. Duindoorn kenmerkt zich vooral door de kleine, oranje bessen en dikke stekels. Je vindt deze bladverliezende struik vooral in de duingebieden van onze kust. Hij wordt tot circa vier meter hoog. De bladeren zijn langwerpig met een gave rand en de bovenkant van de bladeren is zilverachtig groen. De struik bloeit in april/mei en de bloemen zijn klein en groen en groeien bijna direct op de takken. De bessen kan je oogsten vanaf augustus tot eind winter. Gebruik: Duindoorn bessen bevatten vitaminen B e...

Het geslacht dropplant (ook wel anijsnetel od anijsplant) bestaat uit zo'n 21 soorten met een oorsprong van het oosten van Azië (slechts één soort) tot aan het midden van Amerika (i.c. Centraal Mexico). Daarnaast bestaan er meerdere cultivars. Diverse soorten en cultivars lijken veel op elkaar. Agastache betekent ‘met veel aren’. De bloemkleuren op die aren kunnen variëren van geel, wit, blauwpaars, lila, roze tot rood. Deze bloeit van Juni tot September, oorspronkelijk met paars-violette bloemen. De dropplantsoorten zijn allemaal kruidachtige overblijvende (maar vaak niet langlevende) planten waarvan de bladeren veel op die van het bergamotkruid lijken, maar naar drop ruiken en naar anijs smaken. De dropplant moeten niet worden verward met de zoethoutplant (Glycyrrhiza glabra) die daadwerkelijk wordt gebruikt om er drop mee te maken. Ondanks dat de individuele dropplanten meestal geen lang leven zijn beschoren weten verschillende soorten zich via uitzaaien goed te hand...

Er zijn meerdere soorten dennen zoals de grove Den (leverancier van grenen) en de Zeeden (Pinus Pinaster) wiens naalden wel 15 tot 25 cm lang kunnen worden. Van oudsher is deze boom een belangrijke leverancier van terpentijnolie. (verfverdunner) Alle dennenbomen zijn overigens eetbaar. Sommige hebben echter meer smaak dan de andere. Proef eerst een stukje van een dennennaald voor je beslist om te oogsten. Grove den, is een altijd groenblijvende naaldboom die 25 tot 35 meter hoog kan worden. De grijsgroene naalden van de den staan twee aan twee zijn gedraaid en kunne 8 cm lang worden. De vruchten van de den, de dennenappels zijn in het begin groen en worden later grijsbruin. De dennenappels kunnen zo'n acht cm lang worden. Gebruik: De grove den en spar, een rijke bron aan vitamine C! 1 kopje dennennaalden thee bevat evenveel vitamine C als 5 sinaasappelen. Wie had dat ooit gedacht, ik in ieder geval niet. Van september tot november kan je de zaden uit de denne...

Daslook groeit in het wild. In Nederland en België komt het plantje niet zoveel voor maar in Duitsland des te meer. Duitsers trekken er in het voorjaar op uit om de eetbare daslookbladeren uit het bos te plukken. In Nederland is het plantje beschermd dus mag je het officieel niet plukken. Daslook komt verder voor in heel Europa, behalve het Middellandse Zeegebied. Daslook is familie van knoflook, uien, bieslook, prei en pijplook. Daslook betekent in het Latijn Allium Ursinum wat komt van ursus en ´beer´ betekent. In het Duits heet het Bärlauch en ook in het Nederlands wordt dit plantje soms berelook genoemd. Beren zouden dit plantje als eerste eten na hun ontwaken uit de winterslaap. Daslook bloeit in het voorjaar. OPGELET! Verwar het niet met...... Gebruik: Daslook wordt gebruikt als keukenkruid (blad, bloemen en knolletjes), in de eerste plaats in soepen, salades en aardappelgerechten (versnipperen, niet meekoken) Kaas en kwark krijgen met daslook een specifiek...