Aardkastanje

De aardkastanje is een in de Benelux in het wild groeiende vaste plant uit de schermbloemenfamilie (Umbelliferae oftewel Apiaceae). Vroeger werd de plant wel geteeld om de eetbare wortels. Aardkastanje wordt met uitsterven bedreigd en staat op de Belgische Rode lijst en Nederlandse Rode lijst. De plant komt van nature voor in Europa, Noordwest-Afrika en oostwaarts tot in India.

De plant wordt 30 - 70 cm hoog en heeft een kale, geribde en gevulde stengel. De plant heeft onderaan de stengel een vlezige, bolvormige, zwarte, tot 2,5 cm verdikte wortel. De driehoekige bladeren zijn 2- tot 3-voudig geveerd en hebben lijnvormige slippen. De bladslippen zijn gaafrandig. De onderste bladeren hebben lange stelen die op enige afstand van de stengel uit de grond steken. De bladeren hebben een brede zich plotseling versmallende bladschede.

De plant bloeit in juni en juli met witte, 2 mm grote bloemen, die in een 3 - 8 cm groot scherm staan. Het scherm heeft 8 - 20 stralen. De buitenste stralen hebben overwegend mannelijk bloemen, Bij de andere stralen zijn de bloemen tweeslachtig. Het omwindsel en de omwindselblaadjes hebben 5 - 10 bladen. De kelkbladen ontbreken. De stijlen zijn in de vrucht teruggeslagen en vrij plotseling aan de voet verbreed (stijlkussen). De stijlen zijn even lang als de stijlkussens.

De vrucht is een tweedelige, hoekige, 3 - 5 mm lange splitvrucht met vlakke ribben. De deelvruchtjes zijn éénzadig.

De aardkastanje komt voor op vochtige tot droge, kalkrijke grond in graslanden en aan akkerranden.

Oogsten en gebruiken:

Vanaf het voorjaar zullen de scheuten en bladeren opkomen met een heerlijke smaak, vergelijkbaar met peterselie. In juni en juli zullen de planten bloeien, waarmee je wordt voorzien van een aangename toevoeging aan salades, quiches, soepen enz. Laat enkele van de bloemen rijpen en tegen het einde van de zomer/begin van de herfst kun je de zaden oogsten. Deze zaden, ook bekend als “zwarte komijn”, kunnen op dezelfde manier worden gebruikt om een kruidige smaak toe te voegen aan elk gerecht.

Tot slot kun je in de winter een paar knol-wortelen uitgraven die tot ongeveer 4 centimeter breed uitgroeien. De knollen moeten gekookt worden, daar zij het slijmvlies anders kunnen irriteren.