Blauwe bosbes, bosbes en rode bosbes.

Het zijn geslachten van planten die behoren tot de heidefamilie (Ericaceae).

De blauwe bes.

Zo is de blauwe bes een plant uit de heifamilie, een vruchtdragende struik met een hoogte van 1,5 tot 2,5 meter. De blauwe bes bloeit in trossen. De bloem is wit-crème tot roze van kleur en bloeit in de eerste helft van mei. Door deze vroege bloei kan er schade door nachtvorst optreden, maar er zijn planten die hiertegen bestand zijn. Hoewel de blauwe bes zichzelf bestuift, zorgt kruisbestuiving door hommels en honingbijen voor meer en grotere vruchten. De blauwe bes is oorspronkelijk afkomstig uit het noordoosten van de Verenigde Staten, maar de mens heeft de blauwe bes veredeld door selectie en kruising. Blauwe bessen zijn vrij groot en hun sap is kleurloos.

Gebruik:

De blauwe bes behoort tot de bessen met de meeste voedingsstoffen, ze zijn enorm gezond en voedzaam. De bessen zijn zowel vers als bevroren heel lekker.

De wilde bosbes.

De bosbes, of wilde bosbes, is een andere soort en groeit aan lage struiken in het bos. De vrucht is door en door donkerblauw gekleurd. Wilde bosbessen zijn kleiner en het blad kleurt in de herfst vuurrood. Bosbessen zijn kleiner dan blauwe bessen en hebben een donkerdere kleur en diepblauw sap. Ze groeien aan lage struiken waarvan de bladeren in de herfst vuurrood kleuren. Bosbessen hebben bovendien weinig extra toevoegingen nodig, omdat ze van zichzelf al een lekkere smaak hebben.

Gebruik:

Men kan ze vers, uit de diepvries of gevriesdroogd eten en hebben ook een krachtige werking op ons lichaam. Het zijn ontgifters van zware metalen in het lichaam, een krachtig voedingsmiddel voor onze hersenen, een krachtig prebioticum dat zorgt voor gezonde darmflora en ook meehelpt om de lever te herstellen.

De rode bosbes.

De dwergstruik wordt tussen de 10 en 40 cm groot en heeft een compacte, rechtopstaande vorm. De ovale bladeren zijn afwisselend geplaatst en tweedelig gerangschikt, donkergroen en leerachtig. Aan het einde van de groeischeuten hangen de trossen met witte, soms rossige, klokvormige bloemen. De bloemtrossen bestaan uit vier bloemen. Bij andere soorten bosbessen bestaan deze meestal uit vijf bloemen. Eind augustus, begin september rijpen de bessen in vijf tot zes weken via wit naar helderrood. Cultivars rijpen onder goede omstandigheden nog een tweede keer in september en oktober. De rode bosbes is groenblijvend.

Gebruik:

De rode bosbes is een gewaardeerde en geliefde vrucht die vooral bij wildgerechten wordt geserveerd in de keukens van Noord- en Centraal-Europa, met name in de Scandinavische landen, Polen, Oostenrijk, Slowakije en Karelië (Rusland). Overigens mogen de bessen in Scandinavië op grond van het traditionele allemansrecht op alle publieke en private terreinen vrij geplukt worden. Wegens zijn wrange, zure smaak, die door het hoge gehalte aan fruitzuren (onder meer ascorbinezuur, benzoëzuur en salicylzuur) wordt veroorzaakt, wordt de vrucht slechts zelden rauw gegeten en meestal tot compote verwerkt.

De vruchten bevatten vele gezonde stoffen zoals vitamine C, vitamine B1, vitamine B2, vitamine B3 en β-caroteen. Ook bevatten de vruchten mineralen als kalium, calcium, magnesium en fosfaat.