Intro

In gevangenschap geboren – in het wild leven.

Al een heel periode vecht ik met een drang, een drang naar vrijheid. 

Vrijheid is gratis en kent geen sleutel.

Het leven is één en al “MOET”, je moet een dak boven het hoofd hebben omdat andere dit hebben. Men moet de kas van de staat bevoorraden, zodat de politieker's het kunnen buiten gooien. Je moet dit en je moet dat, dit omdat de samenleving zo hoort te zijn.

Kom je buiten dan word men bekeken en dit niet door ogen van een persoon, maar wel degelijk door het oog van camera's die tegenwoordig op elke hoek van de straat staan. Het is natuurlijk goed om de criminaliteit aan te pakken. Maar ik denk dat er meerdere normale burgers de druk van bekeken te worden hoog zit.

Op mijn 50 jaar kreeg ik ineens een gekke bui en dit was een tocht maken met mijn pony’s. Eigenlijk een droom die ik al jaren had en deze wilde doen met mijn Friese paarden. Ondertussen heb ik enkel nog pony’s en de tijd was er om het waar te maken en voor dat ik niets meer heb van de paardachtigen. Moet zeggen dat de kleine pluizenbollen van een meter groot een prachtige tocht van 350 km met succes hebben volbracht. We waren 15 dagen van huis en gaf mij de kans om te genieten van de natuur. 

Voor het verhaal klik op foto

Tijdens deze dagen besefte ik ook dat ik anders wil gaan leven, weg van al dat u word opgelegd van "ge moet!”.

Ik ben er van overtuigd dat het ook anders kan, zeker als je niet van luxe houd. De luxe zorgt er voor dat je in de dagelijkse sleur geraakt en dat je als een gevangene tussen gesloten muren zit. Jaren heb ik door weer en wind buiten gewerkt en voelde mij daar eigenlijk wel goed bij.

Tot mijn 50 jaar heb ik gewerkt, heb ik drie kinderen ter wereld gebracht die nu oud genoeg zijn en het nest stilaan verlaten. Al meer dan 10 jaar heb ik geen partner en houd mij ook niets meer tegen om verder aan de droom te werken.

Sinds eind 2018, na de tocht die ik met de pony’s heb gedaan, ben ik begonnen met wandelingen te doen (de blog van mijn wandelingen vind je HIER). Deze wandelingen ben ik begonnen om vanaf 2019 mijn eerste bivak tochten te kunnen gaan doen waarbij wildkamperen behoord. Met natuurlijk zo één bivaktochtje gaat men niet veel leren, er gaan zeker en vast meerdere zijn, dit tot dat ik de kneepjes van het vak ken om te overleven bij nog langere tochten.

Als ik een tocht zou gaan doen voor maanden, dan week ik best wel dat het een hard leven gaat zijn. Daar heb ik trouwens geen bang voor, heb al vele waters door zwommen. Met vallen en opstaan leer je veel, ben best wel handig en vrij zelfstandig. Als je kinderen groot brengt waar je zowel moeder als vader moet spelen, besef je ook dat men het ver kan schoppen. Buiten het opvoeden en grootbrengen, ging ik ook buitenshuis werken en verzorgde ik mijn 22 paarden. Met deze kan ik wel zeggen dat ik 3x een fulltime job had en echt wel weet en besef hoe zwaar en moeilijk het leven kan zijn.

In het verleden was ik bezig met kruiden en eetbare vruchten van uit het wild. Door het drukke en stressvol leven dat ik had, was dit op de lange baan geschoven. Hier heb ik dan ook terug de tijd voor gevonden en kan je in mijn blog het eetbare uit de natuur lezen.

Tot op heden doe ik 2 tot 3 maal per jaar een kampvuur en weet dan wel hoe dit in zijn werk gaat. Toch moet ik nog veel leren om de technieken van bushcraft en survival te kennen. Met deze ben ik dan ook veel opzoekingen aan het doen om het dan zelf uit te testen.

Met deze ga je dan ook hier op mijne blog mijn ervaringen tegen komen.