Daglelie

Zoals de benaming al aangeeft, bloeien de bloemen slechts één dag. Gelukkig produceert de plant met regelmaat nieuwe bloemen. De meeste variëteiten bloeien in mei tot en met augustus/september. De bloeitijd is echter wel afhankelijk van de variëteit. De hoofdkleuren van een daglelie zijn oranje, geel en bruin en alles wat daartussen maar denkbaar is.

Deze vaste plant heeft geen bol of rhizoom zoals een gewone lelie, maar een zeer grof wortelgestel en groeit in een vaste kluit. De bladeren komen uit de kroon en lijken op brede grasbladeren.

Daglelies worden al duizenden jaren gekweekt. Oorspronkelijk komt de plant uit Azië. Ze kwamen daar al voor sinds 550 jaar v.Chr. Vroeger werden ze als voedsel gekweekt en als medicijn. De Chinese naam voor Hemerocallis Fulva is 'hsuan-soa' wat betekend 'de struik die doet vergeten'. Deze naam verwijst naar de kalmerende eigenschappen. De jonge en gekookte scheuten werden vaak gegeven aan mensen in de rouw.

Alle enkelbloemige lelie zijn eetbaar, de dubbel bloemige zijn niet.

Gebruik:

Alle delen van de plant zijn eetbaar en hebben hun eigen unieke smaak en textuur. De bloemen (die slechts één dag bloeien) kunnen worden geoogst in verschillende fasen van hun levenscyclus.

Oogst de opgezwollen ongeopende bloemknoppen voor een nootachtige verse crunch. Bak ze kort in olie of boter met een beetje zeezout. De smaak doet denken aan verse snijbonen, romige asperges en radijs.

De volledig geopende bloemen zijn een delicate en kleurrijke toevoeging aan salades of een frisse zomersoep. Je kunt ze ook vullen met zachte kaas (zoals courgettebloemen).

Tot slot, misschien een beetje vreemd, zijn de bloemen ook te oogsten als ze verwelkt en afgestorven zijn. Bekend in Azië als ‘gouden naalden’ hebben deze een vlezige textuur, een smaak die vergelijkbaar is met champignons. Ze zijn heerlijk in soepen en roerbakgerechten.

De knollen kunnen in het najaar worden geoogst door het omhoog halen van de kluit. Oogst wat om op te eten en verplant een gedeelte zorgvuldig. Ze worden bereid als krieltjes, maar smaken veel zoeter.