Leef anders dan anders!

De meest bekende eigenschap van de elsbes komt tot uitdrukking in de Latijnse bijnaam tormalis. Het betekent namelijk tegen maagpijn. Reeds in de oudheid werd een aftreksel van deze bessen voor dit doel gebruikt. Elsbes groeit in droge bergbossen, eikenbossen of struwelen van Midden - en Oost-Europa, Noord-Afrika, Klein-Azië en Syrië. In België & Nederland is hij zelden in het wild te vinden, wel hier en daar als sierboom. Aan de bessen van de Elsbes worden geneeskrachtige eigenschappen toegeschreven. Elsbessen zijn peervormig en hebben een lengte van 12- 18mm of iets langer. De bessen veranderen van groen tot bruin gespikkeld. Ze hebben een zure bittere smaak. Diep in de herfst worden ze overrijp en zijn ze heerlijk zoet. Het vruchtvlees van de bessen is eetbaar, de zaden zijn dat niet te eten. Verzamel de bessen voor ze overrijp zijn en hang ze dan binnenshuis te drogen tot ze rijp zijn. De bessen kunnen dan gegeten worden of worden ingemaakt tot een heerlijke jam.

De Latijnse naam van eeuwig moes is Brassica Oleracea var. Acephala. Brassica Oleracea is de naam van vele koolsoorten. Acephala betekent ongebonden wat slaat op de koolbladeren die los van mekaar groeien. Eeuwige moes heeft enkele bijnamen: splijtkool, splijtmoes, stekkool, oudewijvenkool, duizendkop en armeluisgroente. Eeuwig moes werd hoogstwaarschijnlijk al door de Romeinen gegeten. Het behoort tot de oudste koolsoorten op aarde. Eeuwig moes is net als andere koolsoorten zeer gezond. Het helpt mee aan de botopbouw doordat er allerlei mineralen en vitaminen in zitten en het is een goede groente voor een sterk immuunsysteem. De vele namen die eeuwig moes heeft zijn een indicaties dat de plant lang tot de Belgische & Nederlandse cultuur heeft behoort. Thans behoort het tot de ´vergeten groente´ maar de eeuwig moes is weer aan een comeback bezig. Je ziet hem steeds vaker in de moestuin, het is een erg gezond, je kunt hem het hele jaar door oogsten. Gebruik: Eeuwig moes...

De Japanse sierkwee (Chaenomeles), ook wel dwergkwee of kweeappel genoemd, is niet alleen in vele tuinen aanwezig, maar ook vaak in het openbaar groen. Daar zijn goede redenen voor: de struik groeit op alle gronden (ook al is een humeuze zandgrond het beste), in zon of halfschaduw, hoeft niet ingewikkeld gesnoeid te worden en heeft een opvallende, rijke bloei vroeg in het jaar - maart/april. In de herfst komen er ook nog eens lekker geurende eetbare vruchten op. Het betreft hier een ander geslacht dan de “echte” kweepeer (Cydonia oblonga), maar de vruchten van deze twee heesters lijken veel op elkaar. De vruchten van de sierkwee zijn een stuk kleiner, maar net zoals bij de echte Kweeperen behoren net als veel andere eetbare vruchten zoals aardbei, peer en appel tot de rozenfamilie. Deze zeldzame cultivar uit Japan stamt uit het Edo tijdperk (1603-1868) en is geliefd voor bonsai vanwege zijn opzichtige bloei en onregelmatige groei. In zijn natuurlijke vorm is het een bladverli...

Duingebieden van Noord-Oost Europa alsook op steile kiezelgronden in de Alpen en in de mediterrane kustgebieden. Oorspronkelijk komt de Duindoorn uit Centraal Azië en verbreide zich via land- en zeeweg naar onze streken. De struik komt massaal in het wild voor in China, Mongolië en een deel van Tibet en India, bovendien zijn hier uitgestrekte plantages te vinden. Een gordel van Duindoornstruiken strekt zich van Centraal Azie over Scandinavië tot aan de Noord- en Oostzeekusten. Duindoorn kenmerkt zich vooral door de kleine, oranje bessen en dikke stekels. Je vindt deze bladverliezende struik vooral in de duingebieden van onze kust. Hij wordt tot circa vier meter hoog. De bladeren zijn langwerpig met een gave rand en de bovenkant van de bladeren is zilverachtig groen. De struik bloeit in april/mei en de bloemen zijn klein en groen en groeien bijna direct op de takken. De bessen kan je oogsten vanaf augustus tot eind winter. Gebruik: Duindoorn bessen bevatten vitaminen B e...

Het geslacht dropplant (ook wel anijsnetel od anijsplant) bestaat uit zo'n 21 soorten met een oorsprong van het oosten van Azië (slechts één soort) tot aan het midden van Amerika (i.c. Centraal Mexico). Daarnaast bestaan er meerdere cultivars. Diverse soorten en cultivars lijken veel op elkaar. Agastache betekent ‘met veel aren’. De bloemkleuren op die aren kunnen variëren van geel, wit, blauwpaars, lila, roze tot rood. Deze bloeit van Juni tot September, oorspronkelijk met paars-violette bloemen. De dropplantsoorten zijn allemaal kruidachtige overblijvende (maar vaak niet langlevende) planten waarvan de bladeren veel op die van het bergamotkruid lijken, maar naar drop ruiken en naar anijs smaken. De dropplant moeten niet worden verward met de zoethoutplant (Glycyrrhiza glabra) die daadwerkelijk wordt gebruikt om er drop mee te maken. Ondanks dat de individuele dropplanten meestal geen lang leven zijn beschoren weten verschillende soorten zich via uitzaaien goed te hand...

Er zijn meerdere soorten dennen zoals de grove Den (leverancier van grenen) en de Zeeden (Pinus Pinaster) wiens naalden wel 15 tot 25 cm lang kunnen worden. Van oudsher is deze boom een belangrijke leverancier van terpentijnolie. (verfverdunner) Alle dennenbomen zijn overigens eetbaar. Sommige hebben echter meer smaak dan de andere. Proef eerst een stukje van een dennennaald voor je beslist om te oogsten. Grove den, is een altijd groenblijvende naaldboom die 25 tot 35 meter hoog kan worden. De grijsgroene naalden van de den staan twee aan twee zijn gedraaid en kunne 8 cm lang worden. De vruchten van de den, de dennenappels zijn in het begin groen en worden later grijsbruin. De dennenappels kunnen zo'n acht cm lang worden. Gebruik: De grove den en spar, een rijke bron aan vitamine C! 1 kopje dennennaalden thee bevat evenveel vitamine C als 5 sinaasappelen. Wie had dat ooit gedacht, ik in ieder geval niet. Van september tot november kan je de zaden uit de denne...

Daslook groeit in het wild. In Nederland en België komt het plantje niet zoveel voor maar in Duitsland des te meer. Duitsers trekken er in het voorjaar op uit om de eetbare daslookbladeren uit het bos te plukken. In Nederland is het plantje beschermd dus mag je het officieel niet plukken. Daslook komt verder voor in heel Europa, behalve het Middellandse Zeegebied. Daslook is familie van knoflook, uien, bieslook, prei en pijplook. Daslook betekent in het Latijn Allium Ursinum wat komt van ursus en ´beer´ betekent. In het Duits heet het Bärlauch en ook in het Nederlands wordt dit plantje soms berelook genoemd. Beren zouden dit plantje als eerste eten na hun ontwaken uit de winterslaap. Daslook bloeit in het voorjaar. OPGELET! Verwar het niet met...... Gebruik: Daslook wordt gebruikt als keukenkruid (blad, bloemen en knolletjes), in de eerste plaats in soepen, salades en aardappelgerechten (versnipperen, niet meekoken) Kaas en kwark krijgen met daslook een specifiek...

Zoals de benaming al aangeeft, bloeien de bloemen slechts één dag. Gelukkig produceert de plant met regelmaat nieuwe bloemen. De meeste variëteiten bloeien in mei tot en met augustus/september. De bloeitijd is echter wel afhankelijk van de variëteit. De hoofdkleuren van een daglelie zijn oranje, geel en bruin en alles wat daartussen maar denkbaar is. Deze vaste plant heeft geen bol of rhizoom zoals een gewone lelie, maar een zeer grof wortelgestel en groeit in een vaste kluit. De bladeren komen uit de kroon en lijken op brede grasbladeren. Daglelies worden al duizenden jaren gekweekt. Oorspronkelijk komt de plant uit Azië. Ze kwamen daar al voor sinds 550 jaar v.Chr. Vroeger werden ze als voedsel gekweekt en als medicijn. De Chinese naam voor Hemerocallis Fulva is 'hsuan-soa' wat betekend 'de struik die doet vergeten'. Deze naam verwijst naar de kalmerende eigenschappen. De jonge en gekookte scheuten werden vaak gegeven aan mensen in de rouw. Alle enkelbloemi...

Citroenmelisse heeft een gekartelde bladrand, zacht, naar citroen geurend eirond blad. De stengels zijn enigszins vierkant, de bloemen zijn in het begin wit of geel en verkleuren naar lichtblauw. Citroenmelisse is een kruid dat al sinds de oudheid een zekere populariteit geniet. Citroenmelisse heeft namelijk dezelfde heilzame werking als honing. Niet voor niets betekent 'melissa' honingbij in het Grieks. Daarnaast beschouwde men zekere mengsels met citroenmelisse als 'jeugd elixers'. Tot en met de achttiende eeuw dachten velen dat een elixer op basis van citroenmelisse voor een eeuwige jeugd zorgde. Gebruik: Het blad van citroenmelisse wordt vooral vers gebruikt en smaakt ook echt citroenachtig. De bladeren kunnen in vele gerechten worden gebruikt. Denk aan salades, sauzen en vis- en kip gerechten. Van de blaadjes maakt men ook thee,   is kalmerend en opwekkend en zou ook hoofdpijn door stress en misselijkheid verzachten. Het helpt tegen nerveuze hartklach...

Brave Hendrik is een zeer oude inheemse groente. De naam 'Brave Hendrik' is afgeleid van een plant die bekend staat als 'Boze Hendrik'. De Latijnse naam is: Chenopodium bonus-henricus en de Engelse: Good King Henrey. De zaden van de Brave Hendrik worden in Duitsland gebruikt om kippen te mesten, dus daar heet de plant "Fette Henne". De wortelen worden ook wel gebruikt om aan schapen te voeren die hoesten om hun geneeskrachtige werking. De Brave Hendrik, een voorloper van de spinazie. Deze voorloper van de spinazie is een zeer oude, inheemse groente, lang geleden door de Romeinen naar West-Europa gebracht. Gebruik: Brave hendrik is wat in de vergetelheid geraakt, wat jammer is gezien de verschillende culinaire mogelijkheden van de plant. De meest bekende en traditionele optie is het blad gebruiken als spinazie. Daarnaast kun je de jonge, gebleekte scheuten eten in het voorjaar. De planten vormen na enkele jaren een diepe stevige penwortel en va...

Bramen zijn overal in de wereld geïntroduceerd. Met name in Zuid-Afrika gelden deze exoten als onkruid. Ook in Nederland worden bramen soms als onkruid gezien. Wanneer bramen de ruimte krijgen, overwoekeren ze snel veel ruimte. Dit verschijnsel wordt ook wel "verbraming" genoemd. Gebruik: Van de braam worden vooral de vruchten gebruikt. De vruchten zijn donkerblauw. Bramen hebben een zoete smaak en worden zowel vers gegeten als verwerkt in bijvoorbeeld jam. Ook de bladeren van de braam kunnen voor consumptie gebruikt worden. Hiervoor moeten de bladeren, na het plukken, worden gedroogd op een droge en luchtige plaats. Hierna kan er van de gedroogde bladeren thee worden getrokken Bramen zijn niet alleen lekker maar ook bijzonder voedzaam. De braam is een vrucht die tjokvol antioxidanten zit. Deze stoffen zijn goed voor het lichaam en bestrijden onder andere kanker. Bramen bevatten veel vitamine C wat een goede stof is om de algemene vitaliteit te verhogen en het imm...

De boysenbes (Rubus loganobaccus × laciniatus × idaeus) is een kruising tussen de loganbes, de gewone braam en de framboos. Een boysenbes heeft stekels, is licht aromatisch en is mild van smaak en zwart van kleur. Net als de braam en de loganbes kan de plant als klimplant worden geleid. De bes zou vernoemd zijn naar Rudy (Rudolph) Boysen, een boswachter. In zijn vrije tijd hield hij zich bezig met het kruisen van bosbessen. De Boysenbes zou het resultaat zijn van een kruising tussen een dauwbraam en een loganbes en een friszure smaak hebben Gebruik: De vruchten zijn aan de zure kant, dus iets minder lekker om uit de hand te eten, maar geweldig als grondstof voor jam of taart. Zie ook braambes

Er zijn ontzettend veel soorten rozen ook onder de wilde rozen. De wilden worden meestal bootelroos of rozenbottel genoemd. Er is ruime keus in soorten en maten. De meest bekende zijn de Japanse rimpelroos (Rosa rugosa), de hondsroos (Rosa canina) en de egelantier (Rosa rubiginosa). De bottels variëren in kleur van geel tot roodbruin en kunnen rond of ovaal, peer- of flesvormig zijn. Zoals alle rozen, hebben bottelrozen een zonnige standplaats nodig. Ze gedijen in vrijwel alle grondsoorten, mits deze niet te nat en niet te zuur zijn. Gebruik: Rozenbottels zijn zeer rijk aan vitamine C, maar bevatten ook vitamine A, B1 en B2. U kunt er jam, siroop of gelei van maken, thee van zetten en zelfs wijn van maken. Rozenbotteljam maakt u door 100 gram rozenbottels te koken met 35 gram suiker. Voeg daar een eetlepel citroensap en een geplette kruidnagel aan toe. Als de bottels tot moes gekookt zijn, giet u ze in een zeef en wrijft u ze met een lepel door de zeef. Filter de ingedik...

De bospinda is een vlinderbloemige die graag in rosse, rulle, humusrijke grond groeit. De plant klimt maar zodra er geen steun is zal de plant over de grond kruipen en onkruid smoren. Daardoor is het een ideale grondbedekking. Zodra de grond niet los genoeg is kunnen de bevruchte bloemen niet in de grond boren en zullen er geen ''pinda's'' vormen. Dan vormen er peultjes met kleine, proteïnerijke zaadjes. De plant is eenjarig maar doordat de plant zijn zaden zelf in de grond plant kan hij het beste als meerjarig worden beschouwd. De plant kan tegen schaduw en is daarom ideaal in een bostuin. De plant geeft geen bijzonder hoge opbrengst maar door even te graven heb je toch al gauw een hand vol. Gebruik: De wortels zijn eetbaar maar de nootjes die ondergronds uit de lage bloemen groeien kunnen na het pellen rauw, gebrand of gebakken worden gegeten.   Een bijzonder nootje met een lichte bonensmaak.   De zaden uit de bovengrondse peulen kunnen gekookt worden ...

Tijdens mijn wandeling  kom ik zo af en toe het bosaardbeitje tegen. Dat voelt dan echt als een cadeautje van de natuur. De vruchten, eigenlijk zijn het schijnvruchten, verspreiden een zoetige geur. Ze zijn eetbaar, maar zijn kleiner dan die van de cultuuraardbei. De bosaardbei (Fragaria vesca), is de wilde tegenhanger van de cultuuraardbei. De smaak van gecultiveerde aardbeien is lekker, dat zullen de meeste mensen wel met mij eens zijn. Echter ik ben echt verliefd op de zoete smaak van de wilde aardbeitjes. De smaak van rijpe bosaardbeien is echt subliem. Pas als je zelf de smaak heb geproefd dan begrijp je wat ik bedoel. De bosaardbei kan wel makkelijk verward worden met de schijnaardbei. Deze kom je vaak tegen in parken. Beschrijving: De bloemetjes van bosaardbeien of wilde aardbeien hebben een lange bloeitijd, langer dan veel andere planten. Het is een kruipplantje dat in principe overal kan groeien. Het heeft 3 getande blaadjes en het bloemetje, dat parmantig...

Vanwege zijn uiterlijk en de toepassingen van boekweit wordt nogal eens gedacht dat  het een graan is. De teelt van Boekweit was bijna verdwenen, tegenwoordig wordt boekweit weer geteeld en is aan een comeback bezig. Boekweit wordt tot de granen gerekend omdat het op dezelfde manier als graan wordt verwerkt, bewaard en gebruikt als graan. Eigenlijk is het snelgroeiend een struikvrucht, geen graan. Boekweit groeit aan doorzichtig rode stengels en valt op die manier duidelijk op. Het grote voordeel van Boekweit is dat het op de armste gronden groeit en snel ander onkruid verdringt door zijn snelle groei. Gebruik: Van de plant worden vooral de zaden gebruikt. Het zaad heeft een harde schil. Als deze is verwijderd, kun je het zaad op verschillende manieren in de keuken gebruiken: Zaadkorrels geroosterd als tussendoortje, in een salade of in koekjes meegebakken Kiemgroente gemaakt van de zaden Vervanger van rijst Een smoothie wordt romiger als er boekweitzaden ...

De lupine is in de 19e eeuw uit Noord Amerika ingevoerd. Deze soort onderscheidt zich niet door bloemkleur, maar door de smalle deelblaadjes in het handvormige blad. Lupine is een ideaal eiwithoudend gewas voor menselijke consumptie. Lupine is een prima lokaal alternatief voor geïmporteerde soja uit tropische landen (waarvoor vaak waardevol oerwoud gekapt wordt). Bovendien hoeft lupine niet bemest te worden omdat het stikstof uit de lucht bindt, en verbetert deze teelt de bodemstructuur. De afzet mogelijkheden groeien, doordat de Nederlanders minder vlees eten. Dat is een grote kans voor allerlei nieuwe vegetarische producten op basis van lupine, want lupine is een uitstekende vleesvervanger." Gebruik: De Boruta is een eetbare lupinen. LET OP! Er zijn er die niet eetbaar zijn. Lupinen kunnen als gehele boon worden gegeten, en verwerkt worden in salades of humus-achtige producten. Ook kunnen de bonen eerst vermalen worden om in brood of andere levensmiddelen te worde...

Het zijn geslachten van planten die behoren tot de heidefamilie (Ericaceae). De blauwe bes . Zo is de blauwe bes een plant uit de heifamilie, een vruchtdragende struik met een hoogte van 1,5 tot 2,5 meter. De blauwe bes bloeit in trossen. De bloem is wit-crème tot roze van kleur en bloeit in de eerste helft van mei. Door deze vroege bloei kan er schade door nachtvorst optreden, maar er zijn planten die hiertegen bestand zijn. Hoewel de blauwe bes zichzelf bestuift, zorgt kruisbestuiving door hommels en honingbijen voor meer en grotere vruchten. De blauwe bes is oorspronkelijk afkomstig uit het noordoosten van de Verenigde Staten, maar de mens heeft de blauwe bes veredeld door selectie en kruising. Blauwe bessen zijn vrij groot en hun sap is kleurloos. Gebruik: De blauwe bes behoort tot de bessen met de meeste voedingsstoffen, ze zijn enorm gezond en voedzaam. De bessen zijn zowel vers als bevroren heel lekker. De wilde bosbes . De bosbes, of wilde bosbes,...

Van het geslacht Fagus (beuk) zijn tien soorten bekend, maar in Europa groeit in de natuur alleen de beuk (Fagus sylvatica). De Latijnse naam fagus komt waarschijnlijk van het Griekse woord phagein wat eten betekent en hierbij wijzen op de eetbare nootjes van de boom. De soortnaam sylvatica verwijst naar het Latijnse woord voor bos: silva. De naam beuk komt van het Middelnederlandse woord boeke. Sinds de prehistorie is de boom al in onze bossen te vinden. De beuk kan goed tegen schaduw en wil 46 meter hoog worden. Opvallend is de grijsgekleurde, gladde en dunne bast. De beukenboom groeit graag op kalkrijke, leemhoudende, goed doorlatende grond en leeft in symbiose met een schimmel. Beuken worden cultuurhistorisch gezien vaak gebruikt om een haag te vormen. De bomen kunnen wel 300 jaar oud worden, in Duitsland zijn er exemplaren gevonden van 1000 jaar. Gebruik van de beuk van prehistorie tot nu: Vanaf de nieuwe steentijd zijn houtskoolresten gevonden van beukenhout en dit is dir...

Is het belangrijkste broodgraan van Noord-Europa. Het is winterhard en stelt weinig eisen aan de grond. In de eerste eeuwen na Christus was rogge bij de Kelten, Germanen en Slaven het voornaamste broodgraan. Het heeft een wat bittere smaak en werd daarom bij het maken van brood vaak vermengd met spelt. Bergrogge is de mogelijke voorvader van onze gecultiveerde rogge, het is daarnaast familie van de andere graangewassen gerst en tarwe. Bergrogge kan tot een hoogte groeien van 1.2 meter. Het is de enige graan dat alle seizoenen ziet en kan men pas in de late zomer oogsten. Het bevat gluten maar deze zijn minder elastisch dan de gluten uit tarwe. Bergrogge moet goed gekauwd worden om   te verteren.

Is een geslacht uit de lipbloemenfamilie (Lamiaceae of Labiatae). Er bestaan twee soorten bonenkruid. Het eenjarige (satureja hortensis) en het meerjarige bonenkruid (satureja montana). Beide soorten komen in Zuid-Europa in het wild voor. Het groeit op rotsige hellingen en droge plaatsen. Het meerjarige bonenkruid is scherper en kruidiger van smaak. In de volksgeneeskunde wordt bonenkruid gebruikt in een zelfgemaakte dorstlessende thee voor diabetici. Daarnaast is een thee een menstruatie bevorderend middel. Het wordt ook bij menstruatiepijn gebruikt. Ook is het een diureticum; een vocht afdrijvend middel. Bovendien wordt het gezien als een zenuw-tonicum. Een tonicum is een versterkend middel; bonenkruid wordt dus beschouwd als een middel wat goed is voor de zenuwen. Verder is het traditioneel ingezet als zweet afdrijvend middel. Het zou zelfs inwendige wormen verdrijven. Bonenkruid werd vroeger in het bad gedaan omdat het lekker ruikt en omdat het huidinfecties bestrijd...

De appelbes (Aronia) is een heester die uit de rozen familie komt waar ook de appel en de peer vandaan komen. Het zijn schitterende struiken die ook goed solitair geplant kunnen worden en hebben zowel een super mooie bloei in mei, maar ook een zeer mooie kleur als het fruit rijp is. Vaak zijn dan de appelbessen overladen met auberginekleurige schermen vol bessen. Op de koop toe is de herfstkleur ook nog eens erg mooi en uitbundig met een brons-rode kleur. Ook hebben de aronia-struiken geen last van vorst in ons land en ook ziektes ontlopen ze vaak! Rode appelbes De appelbes kan in 3 verschillende soorten worden opgesplitst: – De gewone appelbes, Aronia arbutifolia (rode vruchten) – De zwarte appelbes, Aronia melanocarpa (zwart/paarse vruchten) –   Hybride appelbes, Aronia × prunifolia (auberginekleurige vruchten) Over het algemeen word een appelbes rond de 150 cm hoog en 80 tot 110 cm breed. Door deze mooie compacte groeiwijze is de aronia zeer geschikt in...

De aardkastanje is een in de Benelux in het wild groeiende vaste plant uit de schermbloemenfamilie (Umbelliferae oftewel Apiaceae). Vroeger werd de plant wel geteeld om de eetbare wortels. Aardkastanje wordt met uitsterven bedreigd en staat op de Belgische Rode lijst en Nederlandse Rode lijst. De plant komt van nature voor in Europa, Noordwest-Afrika en oostwaarts tot in India. De plant wordt 30 - 70 cm hoog en heeft een kale, geribde en gevulde stengel. De plant heeft onderaan de stengel een vlezige, bolvormige, zwarte, tot 2,5 cm verdikte wortel. De driehoekige bladeren zijn 2- tot 3-voudig geveerd en hebben lijnvormige slippen. De bladslippen zijn gaafrandig. De onderste bladeren hebben lange stelen die op enige afstand van de stengel uit de grond steken. De bladeren hebben een brede zich plotseling versmallende bladschede. De plant bloeit in juni en juli met witte, 2 mm grote bloemen, die in een 3 - 8 cm groot scherm staan. Het scherm heeft 8 - 20 stralen. De buitenste stra...

De aardaker is een inheemse plant die in het wild nog zeldzaam voorkomt in akkerranden en wegbermen. Het is een doorlevende, wintervaste klimplant die net als vele andere vlinderbloemigen een uitstekende groenbemester is die weinig eisen stelt en op zowat elke grond goed groeit. In het wild wordt hij het meest gevonden op vochtige, kalkhoudende grond en in de duinen. Aardaker kan het ganse jaar door geplant worden. Voor een mooie opbrengst aan dikkere (3-5 cm) knollen laat je de plant best 2 tot 3 jaar goed doorgroeien. Vermits aardaker een klimplant is plaats je naast de planten best een hekwerk of wat erwtenrijs. De knollen kunnen rauw gegeten worden, je kan ze koken en bakken of poffen als kastanjes. De mooi roze bloemen en jonge scheuten van de plant zijn eveneens eetbaar en prachtig als versiering op allerlei gerechten. Aardaker is ook een zeer geliefde nectarplant voor bijen, vlinders en tal van andere insecten. Aardaker als parfum: Ook staat deze plant bekend als...

Na meer dan een week zaten we met stormachtig weer met maartse buien. Vandaag om 18h kon ik weer genieten van een ondergaande zon. klik op foto